Choroba mokrego ogona
Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Choroba mokrego ogona (choroba mokrego tułowia), nazywana również „ciekłym chomikiem”[1] – śmiertelna choroba bakteryjna atakująca chomiki, głównie chomiczki syryjskie oraz chomiki dżungarskie.
Przyczyna
[edytuj | edytuj kod]Za główny powód choroby uważane jest osłabienie organizmu przez stres. Schorzenie dotyka głównie młode zwierzęta. Wpływ na jej rozwój mogą mieć także niewłaściwe warunki hodowli i uwarunkowania genetyczne. Bezpośrednią przyczyną choroby jest infekcja bakteryjna lub zaburzenie równowagi flory bakteryjnej w jelicie gryzonia.
Objawy
[edytuj | edytuj kod]Głównym objawem choroby mokrego ogona jest bardzo silna biegunka. Zwierzę staje się apatyczne, porusza się na sztywnych łapach. W skrajnych przypadkach może dojść do wypadnięcia jelita grubego przez odbyt. Śmierć następuje w wyniku odwodnienia, wygłodzenia lub wypadnięcia jelita.
Leczenie
[edytuj | edytuj kod]Choroba rozwija się bardzo szybko. Bywa, że zwierzę pada już w dobę po wystąpieniu pierwszych objawów. Dlatego szansa wyzdrowienia zależy od tego, jak wcześnie schorzenie zostało zdiagnozowane. Leczenie polega na podawaniu antybiotyków i środków przeciw biegunce. Zwierzę powinno odizolować się od innych osobników z powodu ryzyka zarażenia.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Typowe Problemy Zdrowotne Chomika [online], zwierzewdomu.com [dostęp 2021-01-05] (pol.).